TO, CO ZOSTAWIŁA

Tytuł: To, co zostawiła
Autor: Ellen Marie Wiseman
Ilość stron: 488
Wydawnictwo: Kobiece
Okładka: miękka ze skrzydełkami, zamszowa, zostawia palce

SŁOWA KLUCZE: szpital psychiatryczny ,młoda kobieta, miłość ,szkoła, znęcanie,tajemnica, samotność.

Przeszłość jest po to, żeby się z niej uczyć, nie po to, żeby nią żyć....
                                              Anonim

OPINIA: Mamy tutaj do czynienia z narracją dwuosobową. Dwie młode bohaterki opowiadają swoją historię. Dzieli ich czas łączy je samotność i traumatyczne przeżycia.
   Pierwszą bohaterką jest Isabella Stone. To 17 letnia dziewczyna, która po śmierci babci i po wielu nieudanych próba znalezienia odpowiedniego domu, trafia do Peg i  Harry`ego Barrows. Izabella pomaga rodzinie zastępczej w pracy ,przy porządkowaniu muzeum Willard, które kiedyś było szpitalem psychiatrycznym. To co tam odkryje zmieni jej całe życie.
  Drugą bohaterką jest Clara Cartwright, która żyje w latach 20.Jest w tym samym wieku co  Izzy. Dziewczyna ma bardzo apodyktyczny rodziców, którzy stawiali na surowe wychowanie, co w tamtych czasach było normą. Kiedy dziewczyna buntuje się przeciw aranżowanemu małżeństwu, które kiedyś było bardzo popularne. Zostaje zamknięta w szpitalu psychiatrycznym. Jej miłość do młodego imigranta Brunona, który jest Włochem, zostaje poddane próbie czasu.
   Autorka w swojej powieści porusza bardzo współczesną problematykę, w szczególności dotyczącą młodzieży. Za sprawą Izzy odsłania fasadę lukru z ciastka, by ukazać życie szkolne takie jakie jest na prawdę. Przemoc, samotność i niezrozumienie, to cechy określające szkołę do której chodzi dziewczyna. Czytelnika na pierwszy rzut oka uderza bezradność, bezkarność i brak pomocy. Dziewczyna jest szykanowana codziennie lecz ze stoickim spokojem walczy ze prześladowcami. Dużo młodych osób będzie identyfikować się z tą bohaterką lub cofną się w czasie, do swoich czasów szkolnych i przypomną sobie,podobne sytuacje z jakimi przyszło zmagać się dziewczynie. Motyw oprawcy i ofiary w tej powieści przybiera różne oblicza. Najgorsze są te, które dotyczą naszych najbliższych, ukochanych osób. Uważam że jest to najbardziej bolesna i straszna sytuacja, kiedy to najdroższe nam osoby sprawiają, nam ból.
      Fabuła jest tak skonstruowana, że każdy rozdział mamy podpisany, która z bohaterek teraz opowiada swoją historię. To ogromne ułatwienie, ponieważ czytelnik nie musi zastanawiać się gdzie jesteśmy , w jakim czasie albo kto teraz jest narratorem? Aspekty psychologiczne to miód w ustach. Dla mnie fascynujące a zarazem wstrząsające były opisy z życia Clare. Życie w szpitalu psychiatrycznym naznaczył tę dziewczynę  bardzo głębokimi bliznami. Los tylu kobiet i mężczyzn często źle zdiagnozowanych zależał od widzi mi się lekarzy. Czytając te opisy miałam ciarki na skórze. Najbardziej przeraża fakt,że takie rzeczy działy się naprawdę a ludzie poddawani różnym makabrycznym terapią, cierpieli w imię wyższego dobra. Cała powieść porusza naprawdę bardzo ciężkie tematy molestowania, znęcania psychicznego, okrutnych tortur i nieludzkiego traktowania człowieka. Uważam jednak, że dobrze iż pojawiają się takie książki, które może zmienią choć troszeczkę nasz świat na lepsze. Ukazując świat takim jakim jest naprawdę brutalnym i bezdusznym.

PODSUMOWUJĄC: fabuła to istna fontanna gorzkiej czekolady. Gorzkiej ze względu na bardzo trudną tematykę, która jest bardzo depresyjna będąc jednakowo piękną i trafiającą prosto w serce. Ta powieść brutalnie wdziera się do umysłu i pozostaje z czytelnikiem na dłużej, pozostawiając na ustach gorzki smak. Bohaterki na kartach powieści są silne, zdeterminowane i inteligentne.  Mnie oczarowała i którą pokochałam całym swoim serduszkiem jest Clare. Oczywiście Izzy też jest genialną postacią, jednak gdyby miała wybrać którąś z nich, która najbardziej mną wstrząsnęła i zachwyciła byłaby nią właśnie Clare. I choć przeczytałam już kilka książek poruszających motyw szpitala psychiatrycznego, uważam że ta pozycja jest numerem jeden. Tutaj wszystko jest dopracowane,przemyślane  i skonstruowane tak, że co chwilę  autorka czymś nas zaskakuje, powodując , że  akcja jest wartka  i nie pozwala nam choćby na jedną sekundę odpocząć . Piękna wzruszająca, bolesna  i nie pozwalająca o sobie zapomnieć.

KOMU POLECAM? Wszystkim bez wyjątków.