GDZIE JESTEŚ, BERNADETTE? PRZEDPREMIEROWA RECENZJA

Tytuł:Gdzie jesteś, Bernadette?
Autor:  Maria Semple
Ilość stron:363
Wydawnictwo: W.A.B
Okładka:  miękka

SŁOWA KLUCZE: choroba psychiczna, rodzina, codzienność, miłość, problemy, zaginienie


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Bernadette Fox nie cieszy się dobrą reputacją. Jej własny mąż, guru w środowisku Microsoftu, uważa, że jest niesłychanie uparta. Zdaniem sąsiadów i rodziców ze szkoły jej córki, przynosi hańbę miastu i szkole. Dla orłów designu jest genialną rewolucjonistką w dziedzinie architektury. Dla swojej piętnastoletniej córki, Bee, jest najlepszą przyjaciółką i, po prostu, mamą. Kiedy córka upomina się o obiecaną wycieczkę na Antarktydę, jej agorafobiczna i inteligentna matka rzuca się w wir przygotowań. Jednak po wielu katastrofach, które następują po sobie kobieta nagle znika. Żeby odnaleźć matkę, Bee zbiera e-maile, oficjalne dokumenty, prywatną korespondencję – tworząc wciągającą i wzruszającą powieść o niezrozumianym geniuszu i niezachwianej miłości córki do niedoskonałej matki.

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Ponieważ posiadam egzemplarz przedpremierowy, może się on znacznie różnić od finalnego. Książka jest formatu A5. Miękka, matowa okładka utrzymana jest w kolorystyce pastelowej. Taki turkusowy kolor. Na okładce mamy elegancką kobietę w okularach. Brak skrzydełek. Kartki są koloru beżowego, a czcionka bardzo przyjemna dla oka. Mamy tutaj przypisy.  Całość oceniam na : 5

OPINIA: Książka ,, Gdzie jesteś, Bernadette? " bardzo mnie zaciekawiła, a to z kilku powodów. Po pierwsze nasza bohaterka znika nagle bez śladu. Po drugie wiemy, że ma problemy natury psychicznej. Po trzecie coś mi mówi, że to będzie kawał pysznej, świeżej ryby. Czy moje przypuszczenia względem tej pozycji okazały się słuszne? Jeśli jesteś ciekaw/a to zapraszam na dalszą część. Usiądź wygodnie, weź sobie coś do picia i jedzenia i słuchaj.

 Mamy tutaj dwie główne bohaterki. Pierwszą z nich jest Bernadette. To kobieta inteligentna, wykształcona. Studiowała architekturę. Ma dziwnego męża ( ale sama nie jest lepsza, ale o tym za chwilę), który pracuje w Microsofcie.Właściwie to go w ogóle nie ma w domu, nie rozmawiają ze sobą. Jedynym mostem ich porozumiewania się jest ich córka Bee.

  Bernadette nie jest lubią osobą w swojej miejscowości. Uchodzi za damę, która chodzi wystrojona i zadziera nosa, gdyż z nikim nie zamieni słowa. Jak już to zawsze z powodu konfliktów sąsiedzkich lub związanych ze sprawami szkoły. Co jest najbardziej smutne nikt nie zauważa choroby bohaterki. Im dalej brniemy w powieść tym smutniejszy ukazuje się obraz kobiety, która nie tylko boi się ludzi, ale walczy z depresją i przeszłością, która wpłynęła na to jaka jest teraz. Z rozrywkowej kobiety stała się wrakiem siebie. Czy można polubić Bernadette?- zapytasz. Myślę, że ciężko jednoznacznie odpowiedzieć na te pytanie. Z jednej strony tak, a z drugiej nasuwa się pytanie: Czy można lubić osobę chorą psychicznie? Bo powiedzmy sobie szczerze, tak jak siedzimy sobie teraz przy kawie/ herbacie/ lemoniadzie czy kompocie, autorka w genialny sposób ukazała osobę zmagającą się nie tylko z agorafobią, czy depresją, ale pokusiłabym się, że nawet z chorobą dwubiegunową. Skąd takie moje przypuszczenie? Otóż nasza bohaterka w zależności od sytuacji potrafi wykazać się inteligencją, pozycją, merytoryczną wypowiedzią. Po czym nagle hyc, jakiś guzik się załącza i jest wylękniona, zdziwaczała, a jej wypowiedzi są czasem bezsensowne, wręcz dziecinnie. Tak jakby siedziały w niej dwie różne kobiety.  Nie muszę więc chyba Ci mówić, jak  bardzo jestem zafascynowana kreacją tej postaci. Dawno nie otrzymałam takiego pysznego kawałka tortu w postaci tak wielowarstwowego bohatera. I mogłabym się o niej rozpisywać dalej, ale nie chcę zdradzać Ci za dużo, byś mogła/ mógł sam poznać tę prze genialną kobietę.

 Bee to 15 letnia dziewczynka, która jak na swój wiek jest bardzo dojrzała. I choć sama ma problemy zdrowotnie to nie przeszkadza jej to w osiąganiu swoich zamierzonych celów. Kiedy więc rodzice wyrażają zgodę na upragnioną przez nią wycieczkę na Antarktydę, jest wniebowzięta. Dziewczynka zdaje sobie sprawę z tego, że jej mama odbiega zachowaniem od innych mam, jednak więź jaka je łączy jest niepowtarzalnie cudowna. Kiedy więc przed dzień wyjazdu jej mama znika bez śladu, dziewczyna postanawia za wszelką cenę ją odnaleźć. W tym pomogą jej maile, listy oraz notatki.  Dlaczego jej mama zaginęła ? Co ją do tego skłoniło? Co się jej stało? To próbuje wyjaśnić Bee. Jest przerażona faktem, że jej zapracowany ojciec nie włącza się w jej poszukiwania, ba on stara się na nowo ułożyć sobie życie. Czy zatem jest winny zniknięcia Bernadette? Na te pytania znajdziecie odpowiedź razem z Bee.

   Jak sam/a widzisz fabuła jest bardzo wciągająca i trzyma w napięciu. Mimo, że klimat tej książki jest taki sielankowy, lekki, to powiedziałabym, ze pod tą warstwą bitej śmietany, skrywają się bardzo interesujące smaki. Słodkie jak więź matki z córką,  kwaśne niczym problemy, choroby i gorzkie niczym  proza codzienności. Z każdym kolejnym mailem, listem odkrywamy kolejny sekret rodzinny. I choć zdarzają się momenty w tej książce, że parskałam ze śmiechu, to mimo to uważam, że jest to znakomita powieść ukazująca życie codzienne z chorym psychicznie człowiekiem. Piszę ogólnie by się nie rozdrabiać już o te wszystkie fobie, paranoje itd. To kolejna książka, która według mnie jest perełką, która trafiła w moje ręce. I potwierdzam, to bardzo świeża rybka, która trafiła na moją patelnię prosto z morza.



CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Gdzie jesteś Bernadette ? to książka na pozór lekka, przyjemna niczym beza. Jednak pod tą delikatnością skrywa się refleksja, psychologia i proza życia.  To powieść, która zostaje z czytelnikiem na dłużej,a właściwie tytułowa bohaterka. Jestem zachwycona tą lekturą, bowiem dawno nie spotkałam się z tak genialnie wykreowaną postacią, która zmaga się z chorobami natury psychicznej. Choćby dlatego warto ją schrupać, bo przedstawia życie codziennie takiej osoby i jej walką ze swoimi lękami i ułomnościami. Książka wywarła, a właściwie postać Bernadette tak ogromne wrażenie, że nie potrafię tego wyrazić słowami. Jest ona najwykwintniejszym tortem jaki jadłam dotychczas.  I choć książka ma charakter epistolarny to w niczym jej to nie ujmuje, a wręcz powiedziałabym dodaje autentyczności. Jestem mile zaskoczona tą pozycją i uważam że warto ją schrupać, w szczególności jeśli szukacie czegoś lekkiego jednak z bardzo wyrazistym smakiem psychologii.

KOMU POLECAM?Fanom psychologii, powieści lekkich, ale mądrych.

💖 Za egzemplarz i  miło spędzony czas dziękuję grupie foksal 💖 :