DROGI MARTINIE

Tytuł: Drogi Martinie
Autor:  Nic Stone
Ilość stron:200
Wydawnictwo: NieZwykłe
Okładka:  miękka

SŁOWA KLUCZE: współczesność, rasizm, prześladowanie, młodzież, oparta na faktach,szkoła, sprawy kryminalne.


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Justyce McAllister jest jednym z najlepszych uczniów w roczniku i planuje studia na renomowanym uniwersytecie – ale dla policjanta, który właśnie zakuł go w kajdanki, nie ma to żadnego znaczenia. Choć Justyce opuścił niebezpieczną dzielnicę, w której się wychował, nie może uciec od szyderstw dawnych kolegów i drwin uczniów z nowej szkoły. Pomocy szuka w naukach Martina Luthera Kinga. Ale czy są wciąż aktualne? Żeby się przekonać, Justyce zaczyna pisać do niego listy. Pewnego dnia wybiera się na przejażdżkę ze swoim najlepszym przyjacielem Mannym. Opuszczają szyby, podkręcają muzykę… na tyle głośno, że wywołują furię u jadącego obok białego gliniarza po służbie.


POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest formatu A5. Utrzymana jest w kolorystyce bieli, różu, fioletu oraz czerni. Ciało chłopaka na okładce jest niczym okno z którego wyłania się wóz policyjny. Okładka jest matowa ale nie zostawia odcisków palców. Mamy skrzydełka oraz dodatkowe informacje na początku książki jak i na jej tyle. Kartki są koloru szarego, a czcionka w zależności od tego czy jest list jest wtedy pogrubiona, lub artykuł ma inny styl. Jednak ogółem jest ona bardzo czytelna. Całość wydania oceniam na : 5

OPINIA:  Jak już ostatnio wspominałam po poprzedniej książce złapałam tzw kaca książkowego, przez którego nie potrafiłam sięgnąć po żadną powieść. Po kilku stronach porzucałam ciekawe pozycje, bo żadna nie zaciekawiła mnie na ten moment na tyle by ją dokończyć. ,, Drogi Martinie" wydawała mi się odpowiednim tytułem, który powinien być lekiem na moją książkową chorobę.  O problemie rasizmu powstało ostatnio troszkę pozycji, z czego ja miałam możliwość również zrecenzować aż dwie wspaniałe książki. Czy więc i ta dołączy do tych wspaniałych dzieł ? Jeśli zaciekawiłam Cię to weź sobie coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj.

Mamy tutaj pozycję New adult czyli już od samego początku wiemy, że będziemy mieli do czynienia z nastolatkami, którzy starają się  zmierzyć  z problemem starym jak świat. I choć powieść dotyka tematyki nadużycia władzy przez policję na czarnoskórych obywatelach to spokojnie, tym razem nie uraczyłam kaca książkowego. Myślałam, że właśnie ta pozycja mnie z  niego wyciągnie, ale niestety..

Konstrukcja tej książki jest warta uwagi. Mamy bowiem połączenie normalnej fabuły z bardzo osobistymi listami, które bohater pisze do Martina Luthera Kinga. To właśnie w nich poznajemy prawdziwe oblicze Justyce, który na co dzień mało co się wypowiada na temat nierówności i jest można powiedzieć to głośno taką nijaką osobowością w szkole. Ale już mówię Ci o nim trochę więcej.

Justyce  czyli główny bohater nie zachwycił mnie o czym już delikatnie Ci nadmieniłam, był dla mnie postacią, która boi się wyjść ze swej strefy komfortu. Kiedy sam spotyka się z nieprzyjemną sytuacją z udziałem policji, oczekiwałam jakiegoś wybuchu buntu, jakiejś przemiany. Niestety takowa się nie dzieje. I owszem możesz mi powiedzieć, że hej to jest jeszcze dzieciak, czego od niego wymagasz?  Skoro jest on postacią pierwszoplanową to rozumiem, że ma jakąś misję do wypełnienia. W połowie książki zrozumiałam, że ma on raczej charakter przewodnika, który wprowadza nas w cały ten świat i opowiada o tym co miało miejsce. I tak rozczarowałam się, bo czekałam na jakieś rozdzierające serce sceny z jego udziałem, a dostałam listy, które pisał sobie w kąciku swego pokoju, wycinki z gazet, które czytał. Kiedy otrzymuje ,, głos" w sprawie to tak na prawdę nie robi za wiele. Miałam wrażenie, że zrobił to, bo musiał, a nie że chciał. Jeśli ta książka miała czegoś nauczyć, coś pokazać to znakomicie ukazuje bezradność, obojętność i pogodzenie się ze stanem rzeczy.

Bardziej przykuł moją uwagę Shemar Carson. Na tę postać najczęściej powołuje się nasz bohater. Dlaczego ten chłopak mnie tak zaintrygował ? Bo odnosi się ona do bardzo głośniej sprawy, w której to policjant zabił bezbronnego nastolatka.  Funkcjonariusz składa fałszywe zeznania, by być uniewinnionym, jednak prawda w końcu wychodzi na jaw. Jednak czy otrzyma on zasłużoną karę?  Postać ta, a właściwie historia odnosi się do bardzo głośnej sprawy z 2014 roku jeśli się nie mylę. Niestety nie ma tej postaci za dużo w powieści, ale ona przynajmniej wywołała we mnie ,, coś" , a nie tylko bezmyślne czytanie.

To właśnie ten jeden element tej książki przykuł moją uwagę i dla tych wstawek czytałam do końca tę powieść. Nie zrozum mnie źle, to nie jest tak, że cała reszta jest do bani. Jednak w porównaniu z innymi pozycjami o podobnej tematyce wychodzi bardzo blado. Szkoda, bo mogłaby to być kolejna świetna propozycja dla młodzieży o tematyce rasizmu w szkole, jak i poza nią.

CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Drogi Martinie " to książka skierowana dla młodzieży, która wkłada do piekarnika ciekawe ciasto, jednak w połowie wypieku przestaje on grzać.  To dobra powieść, napisana slangowym , prostym językiem, którą czyta się szybko. Jednak co mnie zabolało, to uważam że autorka tak po wierzchu dotknęła bardzo ważny i współcześnie głośny problem nadużycia władzy przez policjantów, jak i sam rasizm. Czy płakałam czytając tę historię? Nie.  Bohaterowie wydawali mi się bardzo płytcy, a jakiekolwiek próby mądrej dyskusji spotykały się z ciszą i brakiem reakcji dorosłych. Tak jakby wszyscy nie tyle co nie mieli odwagi, ale pogodzili się z tym faktem. Zdarzenie, którego był świadkiem Jus nie wiele zmieniło w jego życiu i to mnie chyba najbardziej zabolało. Nie polubiłam żadnego bohatera więc to też daje dużo do myślenia. Ta powieść miała ogromny potencjał, ale gdzieś on wyparował niczym woda. Na plusy zasługują na pewno sprawy związane z policją, o których już wspomniałam wcześniej, które niestety są oparte na prawdziwych zdarzeniach. Reszta według mnie jest bardzo przeciętna. Powiem tak, młodzieży może się ona spodobać, bo delikatnie ujęty jest tutaj rasizm i jego różne odsłony w naszych czasach. Dla starszych czytelników okaże się ona tak jak dla mnie przeciętna i nie wywołująca emocji, na które tak bardzo czekałam. Krótka historia to też jest plus, aczkolwiek brakowało mi pewnych rozwinięć do danych sytuacji, które często zostały zamknięte w 5 zdaniach. Zawiodłam się na tej książce tyle w temacie.

KOMU POLECAM? Raczej młodzieży, bo oni mogą ją docenić. Starszy czytelnik może poczuć rozgoryczenie tak jak ja.

💖 Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu💖 :