TEST NA MIŁOŚĆ

Tytuł:Test na miłość
Autor:  Helen Hoang
Ilość stron:444
Wydawnictwo: Muza
Okładka:  miękka
SŁOWA KLUCZE: autyzm, miłość, kultura wietnamska


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Dwudziestosześcioletni Khai cierpi na zaburzenia autystyczne. Jego głównym problemem jest brak zdolności do odczuwania głębszych emocji. Mama chłopaka postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i znaleźć synowi idealną kandydatkę na żonę. Wkrótce na swojej drodze dość przypadkowo spotyka Esme, której proponuje zostanie „próbną” narzeczoną jej syna. Dziewczyna początkowo się waha, ale w końcu uznaje, że to dla niej jedyna szansa na lepszą przyszłość.

Uwiedzenie Khaia okazuje się jednak nie lada wyzwaniem. Starania Esme nie przynoszą pożądanych efektów, a chłopak wydaje się nieczuły na jej zaloty. Khai ceni sobie rutynę i ustalony porządek, a narzucona przez matkę narzeczona wprowadza w jego życie niepotrzebny chaos. Chłopak nie ma wiele czasu, żeby wreszcie zrozumieć, jak działa jego serce. Inaczej Esme wróci do domu na drugi koniec świata. Czy dwoje nieznajomych może stworzyć udany związek? Czy małżeństwo aranżowane okaże się receptą na szczęście? Jak zachowa się Khai, gdy pozna sekret, którego strzeże dziewczyna?




POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowego wymiaru A5, a co najważniejsze jest tak miła w dotyku, że chciałam ją ciągle miziać. Nie wiem co to za materiał, ale na szczęście nie zostawia odcisków palców. Posiada skrzydełka i cudowną różową wklejkę. Utrzymana jest w kolorystyce pasteli co ostatnio nie wiem czemu bardzo mi się podoba. Mamy zatem odcienie jasnego niebieskiego, ciemniejszego różu. Napisy są wypukłe i lakierowane.  Dziewczyn a jadąca autem w okularach jest tak radosna, że odczuwa się ten klimat sielankowości i radości. Co w środku ? Mamy beżowe, cienkie kartki , i bardzo przyjemną czcionkę dla oka. Rozdziały są ponumerowane. Całość wydania oceniam na : 5

OPINIA: Książka ,,Test na miłość" skusił mnie swą lekkością, a zarazem podjęciem w tematyce autyzmu i nie czarujmy się bardzo klimatyczną okładką. Dawno nie czytałam czegoś lekkiego, jak kolorowa wata więc postanowiłam sprawdzić, czy ta książka jest smaczna, lekka, a przede wszystkim przyjemna, jak owy słodycz ? Jeśli Cię zaciekawiłam to weź sobie coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj.

Głównymi bohaterami są Khai oraz Esme, a raczej My, która zmienia swoje wietnamskie imię na bardziej ,, światowe". Co muszę zaznaczyć, pokochałam tę dwójkę z całego serca. I choć momentami miałam takie niezaparte uczucie jakoby ta dwójka była wzorowana na bohaterach ,, Zanim się pojawiłeś" to i tak skradli me serce. My to taka postrzelona, pozytywnie nastawiona do świata dziewczyna. Biedna, a zarazem zaradna robi wszystko by utrzymać wielopokoleniową rodzinę: babkę, matkę oraz córkę. Kiedy więc bogata kobieta proponuje jej małżeństwo z jej ekscentrycznym, lecz przystojnym synem.. no cóż nasza bohaterka widzi w tym szansę dla siebie. Ma bowiem nie tylko szansę zwiedzić świat, o którym tylko śniła, ale i odnaleźć swego ojca. Bycie narzeczoną bogacza nie powinno być takie straszne prawda?  I tak nasza pozytywnie nastawiona do ludzi i świata My wkracza do świata, w którym rządzi ON, a na imię mu AUTYZM.

Khai od dziecka zmaga się z autyzmem, co powoduje, że nie tylko nie ma znajomych, ale i jego życie jest podporządkowane pewnym rytuałom, licznym dziwactwom, a zarazem ograniczeniami. Pokazanie czytelnikowi jego oczami świata i zmagań z codziennością, ukazuje nam na jakie bariery natrafiają takie osoby w życiu codziennym. Kiedy więc pojawia się w jego domu, a zarazem życiu Esme, nic już nie będzie takie jak dawniej.

Pokochałam bohaterów, za te ich osobowości tak skrajne, a przy tym tak kochane. Dawno nie czułam takiej sympatii, radości i energii, która do mnie spływała z papieru prosto do mego serca. 

I choć ta książka jest słodka jak landrynka, to ma swoje gorzkie tony. Faktem jest, że się uśmiałam przy niej i wpadałam we smutne tony. Jednak to co najważniejsze, czyli Autyzm zostały potraktowane poważnie i ze szacunkiem dla osób cierpiących na te zaburzenie.To jak ukazane jest codzienne życie dorosłej osoby jest fenomenalne. Myślę, że dlatego tak doskonale autorka przedstawiła owy problem, bowiem sama cierpi na zespół Aspergera co jak wiadomo jest z tej samej rodziny co Autyzm.  Stąd też tak bardzo realistyczne jest wszystko to  jak przeżywa i odczuwa Khai. I taka niby prosta, a zarazem banalna i przewidywalna historia, nabiera nietuzinkowych kolorów i kształtów, co mnie po prostu  porwało do tego świata.



CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Test na miłość" to zdecydowanie tęczowa wata cukrowa w kształcie ogromnego kwiatka. Ta jakże lekka, przyjemna w odbiorze książka zaskoczyła mnie sposobem w jaki przedstawiła osobę cierpiącą na Autyzm. I wiem, jest pewnie mnóstwo podobnej literatury, jednak ta zdecydowanie wyróżnia się na ich tle. Czym? zapytasz. Przede wszystkim klimatem. Jest on ciepły, zabawny, momentami wręcz sielski. Autorka w znakomity sposób przemyca wietnamską kulturę, by ukazać czytelnikowi różnice kulturowe. Stąd też często wynikały różne śmieszne sytuacje. Kolejnym plusem to kreacja bohaterów, których kocha się od samego początku. Sama fabuła jest genialnie poprowadzona, co powodowało, że byłam bardzo ciekawa dalszych rozwojów wydarzeń. No wszystko jest istną pyszną, delikatną, a przede wszystkim słodką watą cukrową. To co mnie najbardziej chwyciło za serduszko i ścisnęło to owy kwiatowy kształt waty cukrowej, jaki przybrała tutaj owa dysfunkcja społeczna. Bowiem mamy do czynienia z osobą, która chce, a nie potrafi w inny sposób ukazać swoich uczuć względem drugiej osoby. Brak empatii, niechęć do dotyku, no ktoś by powiedział z taką osobą nie da się stworzyć związku. A jednak, autorka w genialny sposób burzy ten absurdalny stereotyp i ukazuje, że zrozumienie, cierpliwość i odwaga popłaca. Ową tęczą są właśnie te niuanse, które razem tworzą obraz osoby z autyzmem. Cieszę się, że miałam możliwość przeczytać tak wartością powieść. Dlatego chrupcie ją do woli, bo nie tylko zachwyci Was owym nietuzinkowym kształtem, czy podejściem do tematu, ale i samym smakiem jakim jest fabuła i bohaterowie. Polecam.


P.S Kiedyś zobaczyłam filmik, jak Pani robi właśnie tęczowego wielkiego kwiatka z waty cukrowej i aż zapragnęłam go zjeść. Ciekawe, czy u nas w Polsce ktoś takie robi ?



KOMU POLECAM? Wszystkim dorosłym czytelnikom

❤️ Za egzemplarz i wspaniałe spędzony czas z książką dziękuję wydawnictwu ❤️: