DOGGERLAND. PODSTĘP

Tytuł: Doggerland. Podstęp
Autor:  Maria Adolfsson
Ilość stron:479
Wydawnictwo: W.A.B
Okładka:  miękka
SŁOWA KLUCZE: morderstwo, przeszłość, kryminał, wyspa


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Doggerland to fikcyjna grupa wysp na Morzu Północnym między Wielką Brytanią a Skandynawią, spośród których trzy największe to Heimö, Noorö i Frisel. Archipelag wydaje się oazą spokoju. Następnego dnia po Oistrze, lokalnym festiwalu ostrygowym, który przyciąga wielu turystów, spokój ten zostaje jednak zachwiany. Komisarz Karen Eiken Hornby już wie, że poprzednia noc była błędem. Kac gigant po festiwalu ostrygowym oraz pobudka w hotelowym pokoju u boku swojego szefa są tego najlepszym dowodem. Gdy w domowym zaciszu próbuje odespać szaleństwa poprzedniej nocy, ze snu wybudza ją telefon. Jako komisarz ma poprowadzić śledztwo w sprawie brutalnego morderstwa, do którego doszło na jednej z wysp. Sytuacja komplikuje się, gdy ofiarą okazuje się Susanne Smeed, była żona szefa wydziału, z którym Karen spędziła noc. Brak motywu i śladów mordercy na miejscu zbrodni sprawia, że śledztwo utyka w martwym punkcie. Okazuje się też, że Susanne wcale nie była duszą towarzystwa i najmilszą na świecie osobą.
Czy klucz do rozwiązania zagadki może tkwić w przeszłości i losach niewielkiej hipisowskiej komuny, do której należeli rodzice ofiary? Jedna pomyłka może kosztować kolejne życie.




POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Posiadam egzemplarz recenzencki więc może się on znacznie różnić od finalnego.

Książka jest formatu A5, bardzo miła w dotyku. Mój egzemplarz zostawia odciski palców, nie wiem jak to będzie wyglądać we finałowej wersji i okładka się rozwarstwiła na wierzchołkach. Utrzymana w bardzo ponurej kolorystyce, zieleni, szarości oraz czerni. Samotne domki wzbudzają lęk, i niepewność. Mnie osobiście troszkę drażni ten wielgaśny nad nimi napis, ale to moje odczucia. Nie posiadam skrzydełek, ale mogą one się pojawić. Rozdziały są ponumerowane, przy niektórych jest podtytuł, w którym to zaznaczone jest kiedy to fabuła cofa się w czasie.  Nie ma tu żadnych spisów treści, przypisów.. ja mój egzemplarz oceniam na:  4

OPINIA: Książka ,, Doggerland. Podstęp."  wzięłam w ciemno. Dlaczego? Bowiem kryminały szwedzkie właściwie ogólnie skandynawskie, są według mnie najlepsze jeśli chodzi o ten gatunek. I kiedyś właśnie moja koleżanka ( pracuje w bibliotece) wypowiedziała te zdanie: Daria zobaczysz, jak przeczytasz raz taki kryminał, to przepadniesz. Cóż i miała rację. To właśnie za jej sprawą, zaczęłam sięgać po skandynawskie kryminały i faktycznie przepadłam. Kończąc tę anegdotę, chyba już wiesz dlaczego wzięłam ją bez czytania i rozkminiana: czy warto? Wystarczyło jedno zdanie : ,, Najlepszy szwedzki kryminał ostatnich lat"  Czy jest to prawda? Zatem sprawdźmy ! Oczywiście nie zapomnij wziąć czegoś do picia i jedzenia..


Nasza wyprawa zaczyna się na jednej z wysp archipelagu Doggerland, którego na próżno szukać na prawdziwych mapach, bowiem jest fikcją literacką. Niemniej jednak czytelnik jest w stanie uwierzyć, że istnieje na prawdę, jest tak dobrze wykreowany. I przyznam, że nie chce się go tak szybko opuszczać. Autorce udało się w znakomity sposób oddać klimat nie tylko wysp, które spowija mgła, a ludności, która zajmuje się łowieniem ryb. Ta surowość, a zarazem prostota sprawia, że ludzie się tu znają, a turystów traktują jak chodzące złote kaczki, które znoszą im złote jaja. Kiedy więc dochodzi do brutalnego morderstwa na jednej z mieszkanek tej spokojnej i momentami zapomnianej wyspie, burzy się ich spokój, a zarazem ufność. Niepokój, kłamstwa, i taki mroczny, zimny klimat unosi się w trakcie czytania tej powieści. I tu już zostałam na wstępie kupiona. Przekonałaś mnie dziewczyno: biorę cały kubełek skrzydełek !


 Główną bohaterką, która prowadzi tę sprawę jest  Karen, która nie jest idealnym śledczym. Z każdym kolejnym małym krokiem zbliża się do rozwiązania tej tajemniczej zagadki w sposób czasem bardzo mozolny, choć z drugiej strony bardzo autentycznie. Jednak sama widać zmaga się z jakąś traumą. Wiemy tylko, że kiedyś miała rodzinę, a teraz samotnie żyje w miasteczku oddając się swej pracy. Widać, że jest kobietą dążącą do celu i nie poddaje się lekko. Czy ją polubiłam? Powiem Ci, że o dziwo  mam taki jakiś obojętny do niej stosunek. Może zmieni się to  w innej części, natomiast na pewno nie jest to bohaterka, do której czujesz sympatię już po paru stronach.

Pozostali poboczni bohaterowie są dobrze wykreowani, co do tego nie mam zarzutu. Są różnorodni, a każdy z nich ma swoje alibi, teorię co się mogło stać.

Co do samej fabuły muszę powiedzieć, że jest ciężko. Mam tu na myśli pewną monotonność, brak jakiś emocjonujących zwrotów akcji. Wszystko dzieje się tu w spowolnionym tempie i muszę przyznać w pewnym momencie miałam już dość.  Nic nie wnoszące do sprawy snucie się po ulicach, zadawanie pytań i zero jakiś poszlak. I nagle jakieś 200 stron zostało mi do końca i dostałam TO. Nagle ten pociąg ruszył z petardy, powodując, że gdybym miała sztuczną szczękę to wyrwało by mi ją z impetem razem z dziąsłami. Autorka genialnie mnie uśpiła, wymordowała, a potem strzeliła w pysk z ogona flądry. I o ile  byłam pewna, że wyleję pomyje na tę książkę, tak proszę, zostałam tak zaskoczona, że grzecznie odstawiam wiadro na bok, i nóżką przesuwam w kąt.  Nie mogę zdradzić Ci nic poza to. Mam nadzieję, że zakiełkowała w Tobie ciekawość i dasz się skusić na przeczytanie tej książki.

CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

Książka ,, Doggerland. Podstęp" to powieść, która zaskoczyła mnie na samym końcu. I choć nieźle mnie wymęczyła tą stateczną, często monotonną akcją, która potrafi uśpić, nadrobiła wszystko na półmetku. Tej powieści nie czyta się szybko, mimo iż ma lekki język. Czytelnik zostaje zasypany tonami informacji, z których na początku nic nie wynika. Jednak to tylko pozory, owy podstęp autorki. Czy jest to zatem najlepszy kryminał skandynawski ostatnich lat? Według mnie nie, aczkolwiek jest smakowity. Dlaczego tak uważam ? ponieważ zabrakło mi tu trzymana czytelnika w napięciu, bohaterki, która nie jest tylko papierowa i niedostępna oraz wartkiej akcji. Jednak, jak wspomniałam książka mnie zaskoczyła i zauroczyła oddaniem klimatu tych małomiasteczkowych, skandynawskich miejscowości. Oddała rzeczywistą pracę śledczych, która właśnie tak wygląda, jest mozolnym wspinaniem się na szczyt góry. Dlatego mimo tych kilku minusów uważam, ,że i tak plasuje się dość wysoko. Nie jest to może jakieś arcydzieło, ale na pewno nie jest też jakimś czerstwym chlebem. Jest świetna, zaskakująca, bijąca na końcu po pysku. Śmiało można ją chrupać do woli.

KOMU POLECAM?   Osobom lubującym kryminały, thrillery i klimaty skandynawskie

❤️ Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu❤️ :