INDYGO

Tytuł: Indygo
Autor:  Michał Jan Chmielewski
Ilość stron:263
Wydawnictwo: Literate
Okładka:  miękka

SŁOWA KLUCZE: dzieci, zaginięcia, seryjny morderca, tajemnica, mrok, groza

Zło czai się w każdym z nas....


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Dwoje nastoletnich przyjaciół.

Ona i on, połączeni przez wspólne tajemnice i tragedie. Muszą stawić czoła śmiertelnemu niebezpieczeństwu poszukując odpowiedzi na pytanie, dlaczego w Baskin giną dzieci.

Nieprzygotowani wkraczają w świat dorosłych. Walczą z demonami przeszłości, których głos jest silny i przerażający. Odnajdują prawdę, przyjaźni i miłość. Płacą za to cenę, być może zbyt wysoką.

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest formatu A5 czyli standardowa, ze skrzydełkami. Okładka jest matowa i na szczęście jest to z tych co to nie zostawiają odcisków palców. Utrzymana jest w dość mrocznym klimacie, bowiem mamy tu dominację granatu z czernią. Na froncie siedzi na krześle dziewczyna, która jakby na coś czeka, skierowana do czytelnika tyłem. Patrząc na okładkę odczuwamy pewien niepokój. Duży biały tytuł na tym ciemnym tle jakoby świecił groźnie nad postacią.  Kartki są beżowe, a czcionka przyjemna dla oka. Każdy rozdział rozpoczyna się od nowej strony i jest ponumerowany, a podrozdziały zaznaczone gwiazdeczką. Całość mamy jeszcze podzielone na 4 części. Brak tu jakichkolwiek dodatków związanych z treścią. Całość wydania oceniam na: 5

OPINIA: Książka ,, Indygo" bardzo zainteresowała mnie swoim opisem. Jak już wspomniałam Ci niedawno, zatęskniłam za recenzowaniem troszkę mroczniejszych i mocniejszych pozycji. Dlatego tym bardziej ucieszyłam się, że wpadła ona w moje bardzo głodne ręce i oczy.  Czy jest więc mentolowa moc ? Czy jest tak wstrząsająco jak to obiecuje tył książki? Jeśli jesteś ciekaw(a) to kawa/ herbata w dłoń i słuchaj.


    Nie będzie to recenzja z tych dłuższych, bowiem sama książka nie jest obszerna, a też nie chcę pozbawić Cię tej genialnej zabawy w detektywa.  Dlatego dziś będzie krótko, ale na temat. Jak zawszę zacznę standardowo od przybliżenia postaci. Jest tu aż 3 bohaterów, którzy mają ogromne znaczenie dla fabuły.

    Adrianna Majewska to 13 latka, która nie boi się niczego. Można by powiedzieć, że to taka typowa chłopczyca, która zadaje się z nicponiami i spędza większość czasu. Jednak pod tą twardą powłoką skrywa się bardzo wrażliwe dziecko, które musi uporać się z własnymi demonami przeszłości. Kiedy więc spotyka Emila wszystko nabiera tempa.

    Emil Czaja to chłopak, który odbiega od reszty swoich kolegów. Jest cichy, nieśmiały,a przez zdarzenie z cyrklem w roli głównej, staje się dziwadłem i pośmiewiskiem. Nic więc dziwnego, że jest samotny i pragnie znaleźć sobie kogoś z kim mógłby się zaprzyjaźnić. Dziwnym trafem taką osobą staje się dla niego Adrianna czyli Ruda.

    Tych dwoje zbliża się do siebie w momencie kiedy znika ich kolega. Szkopuł tkwi w tym, że dochodzi tu do zbyt regularnych zaginięć nieletnich. Nasza dwójka postanawia więc dowiedzieć się kto za tym stoi? I co się dzieje z dzieciakami? Przecież nie mogły tak nagle wyparować z małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają.

    I takim sposobem dochodzimy do tajemniczego Kusaka, który już na pierwszych stronach kart opowiada nam o sobie. To seryjny morderca, który swą cierpliwością, sprytem i mądrością uwił sobie całkiem wygodne mordercze gniazdko w Baskin. Kim jest? I dlaczego gustuje w dzieciach? O tym dowiesz się już z treści.

   Muszę przyznać, że jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Jest tu bowiem delikatnie wpleciony motyw fantastyczny, element, który nawet delikatnie pachnie horrorem. Muszę Ci powiedzieć, że uwielbiam ten składnik, a właściwie postać, która pojawia się w literaturze grozy. Zawsze wtedy wywołuje u mnie ciarki na skórze. I tym razem też tak było. Dodajmy do tego tajemnicze zniknięcia dzieci i osobę, która wie co się z nimi dzieje i opowiada o tym czytelnikowi. Jestem usatysfakcjonowana, bo dostałam to co chciałam. Jest mrocznie, groźnie, a sama fabuła trzyma Cię do ostatniej strony w napięciu. Tu nie da się przewidzieć, co będzie za chwilę, bo powiem Ci szczerze, autor wystrychną mnie na dudka z jedną sytuacją, za co ma u mnie ogromny plus.  I choć myślałam, że straciłam najfajniejszą zabawę z odkrycia, kto za tym stoi? to kochana/y, jak ja się na szczęście pomyliłam w tym osądzie. Jest mentolowa moc, że zmrozi Cię w całości w bryłę lodową. Autor spełnił swą obietnicę w 100%


CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Indygo" to książka, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła swoim klimatem. Jest tu mroczno, niebezpiecznie, a zło wylewa się z różnych zakamarków tej małej miejscowości. Tajemnicze zniknięcia, dziwny chłopak i seryjny morderca, sprawiają, że ta książka wciąga niczym prażony słonecznik, od którego nie jesteśmy w stanie się oderwać, choć już bolą nas palce, czy zęby. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Oczywiście jak to ja, bardziej byłam zachwycona kreacją złoczyńcy, który muszę przyznać w swych zbrodniach był można rzec prawie profesjonalistą. Ale żeby Cię nie zmyliło te Karmi, że niby tak słodko, to zabrakło mi tu psychologii. Jeżeli już mamy seryjnego mordercę to dobrze by było poświęcić mu troszkę więcej uwagi pod tym względem. Jego przeszłości, emocjom itd. Natomiast fabuła  jest wartka, a język tej powieści naprawdę lekki mimo tej panującej grozy jest przyjemny. Książkę pożarłam niczym głodny rzucający się na Hot-Doga. Nie ważne skąd ta parówka? ważne, że mięso. Ta powieść zaskakuje i wywołała u mnie ciarki na skórze i to według mnie jest najlepsza odpowiedź na pytanie: czy warto ją schrupać? Ja osobiście Ci ją polecam jeśli lubisz książki, które dostarczają znakomite i niezapomniane emocje.

KOMU POLECAM? Osobą które lubią thrillery, kryminały

Za egzemplarz i zmrożenie serdecznie dziękuję wydawnictwu :