PIĘKNO I ZAMĘT

Tytuł: Piękno i zmęt
Autor:  Weronika Kulesza
Ilość stron: 371
Wydawnictwo:  Novae Res
Okładka: miękka

SŁOWA KLUCZE:  psychopata, psychologia, morderstwa, miłość, sztuka.

Czy szaleństwo może być piękne ?

KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

Sober po dwukrotnym morderstwie zaszywa się na przedmieściach Londynu. Wiedzie spokojne życie psychopaty, gdzie morduje nocą. Pewnego dnia do jego mieszkania przychodzi stary znajomy Nicolas, a naprzeciwko jego domu wprowadza się tajemnicza dziewczyna. Właśnie wtedy życie Sobera nabiera rozpędu, bowiem  kiedy tych dwoje nawiązuje kontakt , zaczyna się prawdziwa psychoza, której nieproszonym gościem jest Nicholas.

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowego wymiary A5. Matowa okładka ze skrzydełkami, nie zostawia odcisków palców, co jest dobre. Standardowy format i przyjemna czcionka dla oka, ułatwiają szybkie czytanie. Kartki są koloru beżowego, a każdy rozdział jest zatytułowany. Całość jest utrzymana w kolorystyce czerwieni, co jak się okazuje ma związek z treścią, co bardzo mi się spodobało. Uwielbiam bowiem , kiedy okładka współgra z fabułą. Na końcu mamy spis treści. Całość więc oceniam na :5

OPINIA:  Książka ,,Piękno i zamęt” zaskoczyła mnie swą niecodzienną formą. Jednak zanim wgryzę się głębiej w treść, pozwól że  Ci  przybliżę troszkę bohaterów,  jakich spotkasz na kartach powieści.

Głównym bohaterem jest Sober. Ma 22 lata i jest psychopatą, który morduje ludzi. Uwielbia grać na fortepianie żałobne pieśni i malować okaleczonych ludzi. Uwielbia widok krwi, która go podnieca, uspokaja. Przez całą książkę staramy się zrozumieć postępowanie chłopaka i co nim kieruje ? 

Blair  tak jak Sober również jest psychopatką. W jej głowie jest ogromny bałagan. Ma zwidy, omamy, słyszy głosy, które karzą robić jej złe rzeczy. Dziewczyna często traci przytomność, co powoduje że jest zagubiona. Tak jak Sober czuje się lepsza od innych ludzi i wyjątkowa.

No i mamy Nicholasa, który przepraszam za określenie jest taką cielowatą dupą, że tego nie da się opisać. Jest przyjacielem Sobera, z którym kiedyś grał w zespole, który notabene  się rozpadł , gdy na oczach kolegów nasz główny bohater udusił jednego z członka zespołu. I tu właśnie zaczyna się nielogiczność postępowania Nicholasa, który postanawia odnaleźć kolegę. Po co?  To jest chyba już nie ważne, bo zostaje zakładnikiem naszego bohatera. Jakby tego było mało potem trafia w ręce Blair ( przemilczę już w jaki sposób to się stało). I choć widzi doskonale, że tych dwoje to mordercy, postanawia im pomóc. Czy mu się to uda? Czy można wyleczyć psychopatę?  Czy dwoje morderców , którzy mieszkają naprzeciwko siebie i lubują się w tym samym to nie za dużo ? I dlaczego jeszcze są na wolności? Tego dowiesz się z książki.

Dodam tylko jeszcze , że Sober i Blair zaczynają czuć do siebie fascynacje, pożądanie, a przede wszystkim zrozumienie.,, Ja wiem co czujesz, mam tak samo”. Co do stylu, książkę mimo kolokwialnego języka, czyta się ją trudno. Bowiem mamy dużo opisów, przemyśleń Blair i Sobera. Autorka zaprasza Cię do świata psychopaty. Mamy wgląd w jego myśli, motywy, uczucia. I tak jak głosi tytuł to piękny zamęt. Psychologia jest tu fenomenalnie wyeksponowana, że zastanawiasz się czy tak właśnie wygląda życie psychopaty? Czy to takie mechanizmy, emocje kierują tym człowiekiem? 

Jak wspomniałam na początku ta książka mnie zaskoczyła. Pozytywnie, bowiem nigdy jeszcze nie czytałam takiej pozycji, która by w tak wspaniały sposób skupiła się na życiu chorego umysłowo człowieka, który zabija innych. Ukazuje psychopatę pod kątem społecznym i psychologicznym. Coś niesamowitego.

PODSUMOWUJĄC:  Książka ,, Piękno i zamęt” to nie jest tylko obyczajówka. To psychologia na wysokim poziome, przedstawiająca życie psychopaty. Pozycja ta wymaga od nas skupienia, bo nie raz musiałam oderwać się od niej ,, przetrawić” pewne rzeczy, przemyśleć by znów móc wrócić do tego zwariowanego i szalonego świata. Język choć jest lekki to poprzez mnogość przemyśleń bohaterów czyta się tę książkę wolniej. Jednak warto zwolnić, by wyciągnąć z tej historii ile się da. Kreacja Blair i Sobera jest fenomenalna. Zachwycałam  się nimi od samego początku. Nicholas to dla mnie bohater nielogiczny, który zamiast uciekać jak najdalej od naszej dwójki, to tkwi w środku tego huraganu z nadzieją, że powstrzyma go sam. Niby wie, że ma do czynienia z niezrównoważonymi, niebezpiecznymi osobami, jednak zostaje z nadzieją, że stanie się ich wybawcą. Więc reasumując  on jest moim minusem, jaki znalazłam w tej książce. Na koniec mogę tylko powiedzieć : Pani Weroniko, gratuluję wydania tak oryginalnej historii, która zachwyca swym szaleństwem i pięknem ludzkiej, mrocznej natury. 

KOMU POLECAM?  Jeśli lubisz psychologię, kryminał i delikatne elementy obyczajówki, to jest to idealna książka dla Ciebie.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu i portalowi: