PANOWIE PÓŁNOCY

Tytuł:Panowie północy
Autor:  Bernard Cornwell
Ilość stron:496
Wydawnictwo: otwarte
Okładka: twarda

SŁOWA KLUCZE: wikingowie, średniowiecze, bitwy, intrygi, polityka, religia

,, To w czym bogowie najbardziej się lubują, to chaos " str 77


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Zwycięstwo pod Ethandun drogo kosztowało Uhtreda – poległ jego przyjaciel, zginęła królowa cieni, jego kochanka. A za udział w bitwie otrzymał od króla Alfreda zaledwie marny spłachetek ziemi. Uhtred opuszcza Wessex i wyrusza do Northumbrii, by odszukać i zabić swych wrogów: wuja, który przywłaszczył sobie jego ziemie, oraz Kjartana i Svena, którzy zamordowali jego przybranego ojca, jarla Ragnara. Czy dane mu będzie nasycić się zemstą?

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

 Książka  ta jest tak samo  wydana  co poprzednie, czyli cudowne, .  Twarda oprawa utrzymana w kolorystyce czerni, bieli raz żółtego napisu, sprawia, że całość ( 3 tomy) prezentują się spójnie i klasycznie. Ozdobny brzeg przedstawia  fragment czarno- białego obrazu, który pokaże Ci na dole, jak na obecną chwilę się prezentuje ten wycinek.. Okładka na brzegach jest lakierowana ( tam gdzie mamy fragment obrazu), natomiast fronty są czarne, matowe. Mamy także białego drapieżnego ptaka, który ukazany jest w locie. Uwielbiam te ich minimalistyczne detale, które nawiązują do treści książki.. Niestety i tu ostrożnie się z nią obchodź, jak z poprzedniczką, bo widać odciski palców. W środku mamy beżowe cieńkie strony z bardzo fajną czcionką. Książka jest szyta pomarańczowymi nićmi. Wklejka w tej książce jest taka sama jak przy pierwszym tomie i nadal robi na mnie wrażenie i to ogromne. Na przedniej okładce mamy mapę,a na tylnej portret naszego głównego bohatera. Wszystko znowu utrzymane w czarno-białej kolorystyce. Mamy przypisy na dole, rozdziały są ponumerowane, które są przypisane do każdej części. Książka podzielona jest na 3 części Mamy wstęp z wyjaśnieniem topografii oraz na końcu notkę historyczną, która wyjaśnia co jest prawdą, a co fikcją, bo uwierz, ciężko ją odróżnić. Całość  wydania oceniam na : 5

OPINIA: Książka ,, Panowie północy" to ciąg dalszy przygód naszego niezłomnego bohatera Uhtreda. Tym razem będzie musiał zmierzyć się nie tylko z wrogami, ale  z własnym umysłem i silną wolą. Nie zdziwi Cię chyba fakt, kiedy powiem, że straciłam głowę nie tylko dla tego papierowego pół wikinga, jak i do twórczości pana Cornwella. I choćbym chciała się do czegoś przyczepić no uwierz mi nie mam do czego. Tutaj akcja goni akcję. Nie ma tu mowy o nudzie, czy przydługich opisach, które czasem pełnią funkcję zapychaczy. Tutaj wszystko jest napisane ze smakiem.  Historia połączona z fikcją to jest to co ja kocham. Królowie , często zapomniani na nowo odżywają na kartach powieści, by opowiedzieć czytelnikowi swą historię. No dobra, a co z bohaterami? zapytasz.

Pojawiają się nowe postaci. Mnie zachwycił obraz króla, o którym muszę Ci powiedzieć nie wiedziałam kompletnie nic. Ba nawet byłam zdziwiona, że takowy żył. O kim mowa?  Guthredzie. Niegdyś porwany  przez wikingów i przez parę lat przez nich więziony, zostaje uwolniony przez Uhtreda. Tak zaczyna się dziwna relacja króla i naszego bohatera. Momentami miałam uczucie jakoby Guthred był troszkę psychicznie chory, jednak można to oczywiście zrzucić na karb niewoli. Jego decyzje i postępowanie były nieudolne, a on sam słaby psychiczne, co rzuca się w oczy przy pierwszym starciu z innym jarlami lub królami.  Bardzo mnie jego kreacja zaciekawiła i w jakiś sposób zachwyciła.

Z kobiecych postaci to polubiłam Gisele siostrę Guthreda, która skradła serce Uhtreda. Mądra, piękna, zaradna, potrafiła przeżyć w najtrudniejszych dla niej czasach, kiedy jej brat był w niewoli.  Przypomnę Ci, w tamtych czasach kobieta bez ojca, brata  lądowała w klasztorze lub w domu publicznym.  Jednak ona została w swoim domu rodzinnym i nieźle zarządzała można rzec majątkiem.

Drugą kobiecą postacią jest Hilda, którą poznaliśmy już w poprzednim tomie. Ta była zakonnica, teraz u boku Uhtreda, towarzyszy mu podczas jego wędrówek i bitew. Łączy ich wspaniała przyjaźń, która ujęł mnie za serce. To kobieta, która nie boi się chwycić za miecz, czy powiedzieć to o czym myśli. Mimo traumatycznych przeżyć stara się żyć od nowa. Widzimy, że ma żal do Boga iż ten ją zostawił na pastwę wikingów. Jednak z czasem jej złość maleje i pomalutku odnajduje do niego drogę. Jednak, czy znów stanie się siostrą? a może życie u boku tak wielkiego woja zmieniło ją do tego stopnia, iż czując zew wolności, dzikości pogan odwróci się od życia, które wiodła kiedyś ? Tego dowiesz się już sam/a

Najbardziej przypadła mi do gustu kreacja naszego głównego bohatera.Wiem, zero zaskoczenia z mojej strony, jednak musisz zrozumieć, że jego postać jest  bardzo realistyczna. I choć wydaje się, że to człowiek ze stali, widać, że i on potrafi z czasem się załamać.Widzimy, jak z tomu na tom , z biegiem lat, zdobytym doświadczeniem, zmienia się jego sposób myślenia, jest ono dojrzalsze.  Niezmienne pozostaje jego życiowe marzenie, by odbić z rąk jego wuja swoje ziemie, zemścić się na Kjartanie. Jednak jak to los przewrotny, znowu zsyła przeszkody i liczne trudności , z którymi będzie musiał sobie poradzić. Kiedy sam staje się niewolnikiem na statku, widzimy, jak bohater musi stanąć do najtrudniejszej swej, jak do tej pory walki. Walki z własnym umysłem i emocjami.
 

CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :Według mnie, jak na trzeci tom to muszę przyznać, że powieść ta nie obniża swych lotów. Narracja prowadzona w formie retrospekcji, za każdym razem sprawia, że roztapiam się niczym masło na patelni. Komentarze bohatera, który jest już w podeszłym wieku i wspomina swe dawne dzieje, dodają temu wszystkiemu realizmu. Uhtred nie raz karci się za swe zbyt pochopne podjęte decyzje, czy swą gwałtowność. Fabuła wciąga niczym najdłuższe spaghetti ze sosem.  Z zachwytem pożeram każdą literkę, słowo, stronę, by jak najszybciej dowiedzieć się : co dalej ? Autor w genialny sposób ukazuje również politykę tamtych czasów, jak i funkcjonowanie dwóch religii obok siebie, ukazując wady każdej ze stron. Choć powiedzmy sobie szczerze ułuda, pycha i chciwość dość często są ukazywane po stronie chrześcijańskiej, a zabobony i wiara w przeznaczenie i znaki na niebie po drugiej, wywołując przy tym uśmieszek lub gorycz na twarzy czytelnika. Bardzo spodobała mi się wpleciona w tym tomie psychologia, która ukazuje prawdę o nas samych. Bohaterowie są niesamowicie wykreowani. Nuda? Podgrzany kotlet? Nic z tych rzeczy. Przygody naszego bohatera potrafią wywołać wiele emocji. Świat wykreowany przez autora, historyczne postacie wrzą niczym woda na gazie i na nowo piszą swe dzieje.  Wikingowie skradną serce nie jednemu i co najważniejsze zostaną w pamięci na dłuższy czas, a tło historyczne popieści gardło nie jednego konesera.


KOMU POLECAM? Fanom wikingów, historii, przygód, średniowiecza, bitew, mitologii.

Za egzemplarz i mile spędzone noce w ramionach Uhtreda, dziękuję wydawnictwu :