PUSTKA JEGO OCZU

Tytuł: Pustka jego oczu
Autor: Maja Kurińska
Ilość stron:188
Wydawnictwo: Nowoczesne
Okładka:  miękka

SŁOWA KLUCZE:fantastyka, seryjny morderca, kryminał, syndrom sztokholmski, psychologia, reteling ,, Piękna i Bestia" .


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Ilmateri – młodej córce władcy zmiennokształtnych – przyszło żyć w bardzo niespokojnych czasach. Odcięta od świata zewnętrznego, przebywa za murem, którym jej ojciec otoczył siebie i swoich ludzi. Poza granicami fortecy nie jest bowiem bezpiecznie. W mroku czają się bestie niemające nic wspólnego z ludźmi i pragnące jedynie rozlewu krwi – Lewiatany. Co gorsza, mimo wnikliwych badań w laboratoriach, trudno powiedzieć na ich temat coś konkretnego, co mogłoby pomóc je zwalczać. Ze względu na swoją pozycję, Ilmateri powinna na siebie uważać i unikać niebezpieczeństw. Sęk w tym, że uwielbia przygody i nie zamierza z nich rezygnować. Gdyby jednak wiedziała, co przyniesie kolejna z nich, nigdy nie przekroczyłaby progu opuszczonej kopalni.
Wszędzie krew i trupy… Pokryte kurzem kości dawnych ofiar oraz świeże ciała jej przyjaciół. Echa krzyków i błagań o litość jeszcze nie wybrzmiały. A w mroku kryją się one: para najbardziej przerażających, a zarazem najbardziej intrygujących oczu, jakie widziała. Duże, srebrzyste, wypełnione pustką… Pustką, która zastanawia – wzbudza strach, ale i porusza.
Jest potworem. To nie ulega wątpliwości. Zabił ich, wszystkich. Czy przyjaźń z kimś takim ma sens? A jeśli nie przyjaźń, to co? I dlaczego oszczędził akurat ją?

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowej wielkości A5. Okładka jest lakierowana i zostawia odciski palców. Na froncie widzimy srebrno- niebieskie oczy, otoczone czernią. Minimalizm, ale bardzo klimatyczny. Strony są koloru beżowego, a czcionka  choć bardzo zbita, to i tak nie sprawia problemów przy dłuższym czytaniu. Brak tu jakiś ozdobników, skrzydełek, czy dodatkowych informacji. Całość oceniam na: 5

OPINIA: Książka ,, Pustka jego oczu" zainteresowała mnie bardzo swoim opisem, a jak wiesz jeśli coś mnie intryguje to koniecznie muszę to zbadać. Tym razem było podobnie i jakie było moje zdziwienie, kiedy otrzymałam cieńką książeczkę i to jeszcze pierwszy tom serii. Pomyślałam sobie, albo to będzie bardzo krótka ale emocjonująca podróż lub krótka wyprawa przez mordęgę. Jeśli jesteś ciekaw, którym okazała się  być wypadem, to weź kubek z czymś ciepłym, kocyk, siadaj i słuchaj.

Na samym początku muszę zaznaczyć, że powieść  ma charakter dziennika, który jest pisany przez główną bohaterkę Ilmateri. To ona jest naszą przewodniczką po tym dziwnym świecie.  I choć sam początek wydawał mi się znany i nudny w smaku, jak frytki ze solą ( które notabene ja uwielbiam)  to po chwili dostałam w pysk , niczym po jakimś mocnym energetyku. Otóż owszem mamy tutaj klasyczną nastolatkę, która ok może  jest zmiennokształtną, ale jeszcze bardzo ludzką, bo nie przeszła przemiany, marzącą o adrenalinie i przygodzie. Kiedy więc wyrusza ze swymi przyjaciółmi na eskapadę, chce wszystkim udowodnić, że ma ona w sobie to coś, co ją wyróżnia od innych. Jednak nie przypuszczała, że okaże się być jedyną ocalałą, która przeżyła spotkanie ze socjopatą, ba powiedziałabym seryjnym mordercą. Jednak to iż nadal żyje niestety nie ułatwia jej dalszego funkcjonowania. Zostaje bowiem zmuszona, do systematycznych odwiedzin oprawcy i kłamaniu najbliższych o tym co spotkało tych młodych ludzi. Jeśli chciała zabłyszczeć to właśnie to zrobiła. Jednak nie w taki sposób. Skoro mamy do czynienia z młodą osobą, która w dodatku przeżyła swoistą traumę, a właściwie nadal ona trwa, wchodzimy w jej psychikę. Widzimy jak bohaterka pomalutku zmienia się, zamyka w sobie i jest wylękniona. Najboleśniejsze jest to, że jest w tym wszystkim osamotniona i znikąd nie otrzymuje pomocy.

Co do samego czarnego charakteru, czyli naszego mordercy, to im dalej brniemy w tę historię zaczynamy dostrzegać jego ,, szarości", które powodują, że w obrazie potwora  dostrzegamy człowieka.  I na tym chcę zakończyć opis tej postaci, by nie psuć zabawy z odkrywania i poznawania tego bohatera, który jest genialnie wykreowany i choćby dla niego warto sięgnąć po tę pozycję, w szczególności jeśli interesujesz się profilowaniem, psychologią.

Co do fabuły to na samym początku odczuwa się, że mamy do czynienia z typowym kryminałem z elementami fantastyki, które zatrzymują się tylko na fakcie, że główna bohaterka to zmiennokształtna, która nadal jest człowiekiem i  na pewnym małym ale ważnym aspekcie, którego nie mogę zdradzić. Reszta jest jak najbardziej ,, zwyczajna". Jednak im dalej zagłębiałam się w akcję to wyczuwałam inspirację  baśnią ,, Pięknej i Bestii", którą kocham, a każdy jej reteling jest dla mnie na wagę złota. Więc w momencie, kiedy wyczułam znany mi zapach jabłecznika to już książka poszybowała o stopień wyżej. Jednak to nie wszystko. Wspomniałam bowiem, że mamy tutaj do czynienia jakby nie patrząc ze seryjnym mordercą, który ,, przywiązuje " do siebie nastolatkę. W momencie odkrywania ludzkich odsłon czarnego charakteru mam wrażenie, że autora opisuje nam typowy przypadek syndromu sztokholmskiego. I to jest kolejna perła tej jakże cieniutkiej książeczki. To w jaki delikatny sposób zmienia się bohaterka, jak zaczyna ,, bronić" złoczyńcę jest fenomenalnie uchwycone.  Zakończenie tej książki, a wręcz jej przerwanie sprawiło, że chcę jak najszybciej dorwać kolejny tom. Jestem tą pozycją zachwycona, a urwanie tej historii w kluczowym momencie, zostawia czytelnika w niedosycie.


CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

Książka ,, Pustka jego oczu" to dla mnie znakomity debiut i odkrycie, wydaje mi się bardzo dobrze zapowiadającej się autorki.Ta powieść zachwyciła mnie swym nietuzinkowym połączeniem baśniowości z bardzo dobrym kryminałem, ba nawet thrillerem.  Postać seryjnego mordercy jest według mnie  fenomenalnie zaprezentowana na kartach powieści. Kolejnym plusem jest poruszenie syndromu sztokholmskiego, z którym mamy do czynienia na kartach powieści, bowiem przyjaźń z oprawcą, który zabił naszych przyjaciół nie jest czymś ,, normalnym", a efektem, który dotyka wiele ofiar w prawdziwym życiu. I choć książka do grubych nie należy, to potrafi wciągnąć czytelnika, a przede wszystkim go zainteresować i wprawić w podziw. Język tej powieści mimo, że mamy do czynienia z dziennikiem jest przyjemny i choć całe wydarzenia poznajemy z jednej perspektywy to czyta się to szybko i łatwo. Na minus zasługuje główna bohaterka, która jest bardzo przewidywalna i nie wyróżniająca się niczym ciekawym. Jednak w obliczy tylu plusów, jakie posiada ta książka jest to uwierz mi błahostka.  Jeśli chcesz przeczytać książkę, która wzbudzi wiele emocji, nie zabierze za dużo czasu to jest to książka dla Ciebie. Warto ją schrupać, bo to zdecydowanie coś oryginalnego.

KOMU POLECAM?Osobom, które lubią psychologię kryminalną, kryminały i niebanalne historie

💓Za egzemplarz i mile spędzone chwile, dziękuję wydawnictwu 💓 :