Miłość szuka właściciela- czyli o miłości, która miała się nie narodzić...

 

 

 

 

 

Tytuł: Miłość szuka właściciela

Autor:  Abby Jimenez

Liczba stron:466

Wydawnictwo: Muza

Okładka:  miękka

SŁOWA KLUCZE:miłość, muzyka, żałoba, pies

 

 

KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Dwa lata po tragicznej śmierci narzeczonego Sloan Monroe nadal nie potrafi przywrócić swojego życia do normalności. Pewnego dnia spotyka jednak wesołego psiaka, którego oczy mówią „zabierz mnie do domu”, i od tego momentu wszystko się zmienia. Z futrzanym przyjacielem u boku jest jej łatwiej wziąć się w garść i wreszcie otrząsnąć z marazmu. Po kilku tygodniach kontaktuje się z nią właściciel, który wcześniej nie odpowiadał na wiadomości i nie odbierał telefonów. Okazuje się, że to muzyk, który wyjechał do Australii na trasę koncertową. Chciałby odzyskać swojego pupila.

Sloan polubiła Tuckera i nie ma zamiaru się z nim rozstawać. Dręczą ją jednak wyrzuty sumienia: a co jeśli Jason naprawdę kocha swojego psa? Zaczyna się wymiana SMS-ów, a potem długie rozmowy telefoniczne. Sloan czuje, że Jason nie jest jej obojętny: to naprawdę miły, przystojny i zabawny facet. Co się stanie, kiedy w końcu spotkają się twarzą w twarz? Niestety kariera muzyczna Jasona szybko się rozwija i czeka go kolejne tournée. W takich okolicznościach nie łatwo budować nowy związek. Czy Sloan przeżyje kolejną emocjonalną katastrofę?

 

POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowego formatu A5. Z racji, że posiadam egzemplarz recenzencki na pewno będzie się on znacznie różnić od oficjalnego. Okłada jest matowa i utrzymana w pastelowych kolorach. Para ze zdjęcia jest uśmiechnięta i idą plażą. Ogólnie czuć bardzo wakacyjny, lekki klimat. W środku mamy bardzo przyjemną czcionkę, a strony są koloru beżowego. Rozdziały są ponumerowane, podzielone na dwójkę bohaterów. To co mi się dodatkowo spodobało to fakt, że każdy rozdział miał swoją piosenkę, w sensie do niej przypisany. W tyle książki mamy całą playlistę piosenek, wykorzystanych przez autorkę. 

OPINIA: Czyli jak ona smakuje ?

Do tej książki podeszłam z ogromną nadzieją, że czymś mnie zaskoczy. Miałam nadzieję, że w jakiś sposób złamie owy złoty, sztampowy szablon powieści obyczajowo- romantycznych. Jak było? Czy się zawiodłam, czy może świetnie bawiłam? Czy warto ją schrupać i co najważniejsze.. jak smakuje? Jeśli Cię zaciekawiłam, to weź sobie coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj co mam Ci dziś do opowiedzenia.

Głównymi bohaterami tej powieści są Sloan i Jason. Kobietę poznajemy podczas jej rutynowego dnia. Wiemy, że przeżywa jakąś traumę, bowiem nawet mówienie z obcymi osobami typu w sklepie, przychodzi jej z trudnością. Owego dnia pod jej auto wyskakuje pies, który tak jak pojawił się nagle tak jej życie od teraz wywróci się do góry nogami. Sloan, bardzo przejmuje się stanem psiaka więc postanawia się nim zaopiekować. Widać, że kobieta kocha zwierzęta i robi wszystko by umilić pupilowi czas, jaki musi z nią spędzić do póki właściciel się po niego nie zgłosi. I tak widzimy cudowną relację psa z dziewczyną, która musi się przełamać i np wychodzić na spacer, częściej odwiedzać sklep, czy odwiedzać weterynarza. Owy piesek zaczyna być takim ratownikiem Sloan i w pewnym momecnie czytelnik ma wrażenie, że to on uratował życie naszej bohaterki, a nie na odwrót. Ten fragment powieści, chyba najbardziej mnie rozczulił i wzruszył, bowiem autorka ukazała cudowną więź człowieka ze zwierzęciem i miłość, jaka między nimi się zrodziła.

Znaczy spokojnie, to nie żadna zoofilia, zaraz pojawi się najbardziej schematyczny ze wszystkich powieści ŁON. Znaczy Jason. Seksowny muzyk, któremu żadna się nie oprze. Sławny wokalista itp itd..Oczywiście kiedy tylko zgłasza się po swojego psa ( a jest w trasie) zaczyna korespondować z naszą bohaterką. I tu pada pytanie: czy można zakochać się w kimś tylko pisząc? Oczywiście, ze tak. Oboje zaczynają wyobrażać sobie, jak wyglądają. I tu bohaterka znowu nie zawiodła mnie pod tym kontem, mamy bowiem do czynienia z parą IDEALNĄ. Piękną, wysportowaną, z żadnymi wadami... no chyba, że psychicznymi, ale to do tego jeszcze dojdę. Schemat spójrz w moje oczy= miłość od pierwszego zamrugania jest. I se myślę, no to teraz będzie BAJLANDOOO... No i tu doznałam zimnego prysznica. Nie ma UNGA BUNGA, nie będzie Pani pieliła ogródeczka, dla gościa. Nie, nie, nie. Nie wbije Pan łopaty w tę ziemię... Dlaczego? No i poznajemy bardziej w tym momencie naszą bohaterkę. Dlaczego mimo miłości do Jasona nie chce się z nim związać, być dotykana itd. Znaczy buzi buzi, jest ok, ale nic więcej. I tak dochodzimy do drugiego momentu w tej książce, który chwycił mnie za serduszko. Czy jeżeli, kochało się kiedyś bardzo mocno, a ta osoba zmarła tragicznie, czy da się jeszcze raz poczuć te same silne uczucie?  Tak... ten element psychologii sprawił, że z zaciekawieniem śledziłam następne etapy ,, żałoby" Sloan i tego jak sobie z nimi radzi. Ewidentnie dziewczyna boi się rekacji społeczeństwa, rodziny, a z drugiej strony poczucie zdrady osoby nieżyjącej.... Owa walka psychiczna bohaterki, jest świetnie przedstawiona. 

No dobra, co z tą fabułką? Jak widzisz niestety pojawiają się tutaj schematy, ale zdecydowanym plusem według mnie jest ukazanie relacji właściciela i psa, oraz przepięknie ukazana walka o odnalezienie nie tylko szczęścia, ale otworzenia poranionego serca ponownie na miłość. Ta powieść jest lekka, szybko się ją czyta, jednak ma takie momenty, że ściśnie mocniej za serce, a owe schematy idą w zapomnienie.

CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie : 

 Ta książka to zdecydowanie jagodzianka. Owym drożdżowo- pączkowym ciastem jest fabuła. Wiadomo czego możemy się po niej spodziewać. Miłości, idealnych bohaterów pod względem wizualnym i dążenia do jedynego celu, którym jest bycie razem. Owym jagodowym nadzieniem jak dla mnie są tutaj dwa elementy, które sprawiają, że ta książka nabiera owego ciekawego smaku. Po pierwsze to ukazanie wspaniałej relacji pies i człowiek, która rozczuliła mnie na maksa i wywołała moje wspomnienia z moją ukochaną sunią. Po drugie problem żałoby i pogodzenia się z faktem, że nasza ukochana osoba już nie jest cząstką naszej przyszłości. Jak na nowo ułożyć sobie życie i czy da się pokochać ponownie? Ciężki temat, ale autorka według mnie oczywiście poradziła sobie z nim znakomicie, ukazując bolesną prawdę. I na koniec polewa lukrowa, najsłodsza, czyli nasi bohaterowie. Powiem Ci, że jak już mam wybierać, kogo polubiłam to wybrałabym psa... No dobra, a tak na serio to chyba Sloan. Gdyż w tej całej swojej idealności walczy o siebie i swój los. Jak wspomniałam niestety nie unikniemy tutaj schematyczności, jednak powieść ta posiada owe wyżej wymienione dwa elementy, które sprawiły, że poszły one w niepamięć i uważam że warto ją schrupać w szczególności teraz w wakacje lub jeśli szukamy czegoś lekkiego, ale mądrego. Podoba mi się, że autorka nie bała się sięgnąć po problem, który niestety dotknie każdego z nas, bowiem na tej ziemi nikt wiecznie nie zostanie. Najboleśniejsze pożegnanie to właśnie te z ukochaną osobą, która zostawia nas tutaj samych po wielu latach wspólnej drogi... 

 

 

KOMU POLECAM? Osobom, które lubią romanse obyczajowe, ale z elementami psychologii i realnymi problemami. 

 

Za egzemplarz i miłe spędzony czas dziękuję: