DZIEWCZYNY ZNIKĄD

Tytuł:Dziewczyny znikąd
Autor:  Amy Reed
Ilość stron:415
Wydawnictwo: Poradnia K
Okładka:  miękka
SŁOWA KLUCZE:gwałt, psychologia, feminizm, seksizm, stereotypy, przemoc psychiczna, depresja, przyjaźń, solidarność


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Trzy nastoletnie alternatywki z Prescott: Grace, Rosina i Erin postanawiają pomścić zbiorowy gwałt na koleżance, o którym milczy lokalna społeczność. Grace Slater jest nowa w mieście. Jej rodzina opuściła społeczność baptystów po tym, jak matka stała się zagorzałą liberałką. Rosina Suarez z rodziny meksykańskich imigrantów marzy o graniu punkowej muzyki. Erin DeLillo – dziewczyna z zespołem Aspergera – fascynuje się biologią morską i Star Trekiem.

Kiedy Grace dowiaduje się, że mieszkająca wcześniej w jej nowym domu Lucy Moynihan została wykluczona ze społeczności i uciekła z miasteczka, bo miała oskarżyć grupę popularnych miejscowych chłopaków o gwałt, postanawia zawalczyć o sprawiedliwość. Wraz z przyjaciółkami zakłada anonimowe zrzeszenie dziewcząt w Prescott High, które ma się przeciwstawić seksizmowi i kulturze gwałtu wszechobecnej w lokalnej szkole, m.in. poprzez aktywny bojkot wszelkich kontaktów intymnych z mężczyznami. Wkrótce idea przeradza się w ogromny ruch feministyczny, który ma realną moc zmieniania rzeczywistości.

Kim są Dziewczyny Znikąd? To dziewczyny z każdego zakątka świata. Każdej narodowości. Każdego koloru skóry. Dziewczyny biedne i lepiej sytuowane. Z dużych i małych miejscowości.


POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowych wymiarów A5. Jej matowa okładka ze lakierowanymi napisami stanowi minimalistyczną odsłonę tego co kryje się w środku. Nie ma skrzydełek, jest miła w dotyku i utrzymana w kolorystyce pudrowego różu , czerni oraz białych napisów.Symbol na froncie jest tak wymowny i refleksyjny, że chyba od samego początku wiadomo, że będzie to historia o kobietach dla kobiet. Kartki są beżowe, a czcionka bardzo przyjemna dla oka. Rozdziały są dzielone na bohaterki, tak by poznać każdą perspektywę. Są także przypisy wyjaśniające pewne kwestie. Całość wydania oceniam na: 5

OPINIA: Książka ,,Dziewczyny znikąd" spowodowała, że bałam się po nią sięgnąć. To tak jakby ktoś stworzył wielkiego , słodkiego misia czekoladowego, a Ty boisz się w niego wgryźć, bo wiesz, że naruszysz te piękne arcydzieło i co najważniejsze obawiasz się smaku. Czy będzie znakomite, czy może okazać się tylko cudownie wykonanym dziełem, które jest niejadalne? No właśnie jak było z tą powieścią? Weź coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj.


Zanim przejdę do opisu bohaterów, jeszcze kilka słów muszę wtrącić. Choć w tej książce są nastolatki, to uwierz mi, że historia zapisana na kartach tej powieści jest bardzo emocjonalna, brutalna w swej prawdziwości i bardzo dojrzała. Temat poruszony przez autorkę nie należy do łatwych i samo słowo ,, gwałt"  już wywołuje ( przynajmniej u mnie milion innych słów typu ,, kastracja", ,, kara" to te z tych łagodniejszych) negatywne wręcz agresywne myśli, czy słowa.  Dziś nie będzie heheszkowania. Skoro sama książka jest pewnym apelem, to i ja muszę zachować powagę.


Głównymi bohaterkami są Grace, która przeprowadziła się do Prescott, miasteczka, które wydawać by się mogło spokojne i piękne. Dziewczyna ma nadzieję, że tutaj zostanie zaakceptowana i nikt nie będzie wytykał jej palcami. Erin, która z zespołem Aspergera nie ma w życiu lekko i nie tylko dlatego, oraz Rosina, która należy do mniejszości społecznej i jako dziecko imigrantów meksykańskich, jej życie dalekie jest do ideału. I tak trójka tych jakże odmiennych, z problemami dziewczyn, postanawia zająć się głośną sprawą, która miała miejsce w ich szkole. Chodzi o Lucy Moynihan, która po oskarżeniu grupki chłopaków o zbiorowy gwałt, nagle znika ze swą rodziną, zostawiając sprawę w połowie drogi niedokończoną. Oczywiście plotki rozchodzą się bardzo szybko, aż trudno znaleźć w nich prawdę. Dlatego nasze bohaterki postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i dowiedzieć się co się tak na prawdę stało. Czy to zwykłe pomówienia, jak twierdzą chłopaki,dziewczyny, która postanowiła się na nich zemścić? Czy brutalna prawda, którą ktoś w genialny sposób tuszuje dla dobra szkoły, czy owych oskarżonych uczniów? I tak rusza śledztwo prowadzone jak już wcześniej wspomniałam przez nasze dość osobliwe bohaterki. Podobała mi się bardzo ich kreacja. Ta różnorodność ich charakterów pomagała im przy sprawie. I choć każda z nich walczy ze swymi innymi demonami to na końcu okazuje, że ( i to nie jest spojler spokojnie) , że wszystkie jesteśmy takie same.Choć różnimy się kolorem skóry, kulturą, religią to wszystkie codziennie zmagamy się z tymi samymi problemami. I tak jak te owe bohaterki łączy nas o wiele więcej niż na początku zakładałyśmy.

Co mi się podobało we fabule? Sprawę poznajemy z różnych perspektyw. Artykułów zamieszczonych na bardzo seksistowskim blogu, plotek , jak i od samej poszkodowanej. To w jak poetycki sposób zostaje opisany sam akt gwałtu... nie dość, że poryczałam się i to gorzej niż przy obieranej cebuli to jeszcze musiałam na godzinę odpocząć po tym opisie. Nie.. tu nie ma brutalności, lecz opisanie czegoś tak drastycznego ubierając to w piękne metafory, które są zarazem ogromnie emocjonalne i tatuowane na żywca do mózgu...tego było jak dla mnie za dużo. Po przerwie mogłam wrócić spowrotem do lektury. Jak wspomniałam na początku autorka podjęła w swej książce bardzo ważny temat, który jest tabu, choć co raz częściej jest głośno o tego typu sprawach.  Przedmiotowe traktowanie kobiet jest i myślę, że jeszcze bardzo długoo będzie gościć na świecie. Stereotypowe podejścia, często mające już podłoże niestety w religii i mówię tu o wszystkich odłamach, gdzie kobieta jawi się jako ta posłuszna, poddana mężczyźnie, daje jakoby prawo do takiego traktowania nas. Dodatkowo zobaczcie na reklamy- ile w nich seksistowskich podtekstów, gdzie kobieta przedstawiana jest jako obiekt seksualny. Już nie mówiąc o teledyskach, gdzie golizna wylewa się niczym kipiące mleko. Więc tak sobie myślę, że jak młody chłopak, który wkracza w dojrzałość i tę intymną sferę, ma traktować dziewczynę z szacunkiem, jeśli nawet zdarzają się książki ( dorośli rozumieją iż jest to jakaś fantazja, fikcja i potrafią ją rozróżnić ) gdzie sceny miłosne są brutalne, agresywne i ukazujące ich dominację.

Książka dodatkowo w fenomenalny sposób opisuje naszą kobiecą seksualność. Jak wstydzimy się naszych potrzeb lub jak są one odbierane przez społeczeństwo. Ta wyuzdana, bo nie kryje się ze swymi naturalnymi potrzebami i mówi o nich głośno. Ta pruderyjna, bo nie mówi głośno o tym czego chce.. i o tym czym dla nas kobiet jest po prostu seks. Jestem pod ogromnym wrażeniem ile wspaniałych prawd zostało w tej książce omówionych, poruszonych i przedstawionych i to z każdej strony, ukazując jak odmiennie odbieramy pewne rzeczy.




CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

Książka ,, Dziewczyny znikąd" to arcydzieło i nie boję się użyć tego słowa.  Napisana potocznym językiem lecz dosadnym zarazem ukazuje prawdę o nas kobietach i świecie, w którym żyjemy. Jesteśmy towarem w oczach niektórych mężczyzn ( nie lubię wrzucać wszystkich do jednego wora, co też i sama ta historia ukazuje to), który jest dostępny dla nich o każdej porze dnia. Słowo nie znaczy nie i chyba to jest ten najważniejszy przekaz, jeśli chodzi o sam temat gwałtu. To że kobieta się rozmyśla w połowie drogi, nie uprawnia mężczyzn do dalszego działania. To nie droczenie się, czy erotyczna zabawa, którą można włączyć w każdej chwili. Nie jesteśmy stworzone tylko po to by sprawiać przyjemność. Kolejna rzecz, która wybija się obok tego brutalnego aktu jest sama kobieca seksualność. Nasze potrzeby- o których wstydzimy się mówić partnerowi, chłopakowi...Boimy się szufladki tej na ,, Dz" bo świadoma kobieta to ta rozwiązła. W jaki łatwy sposób zmusić nas do milczenia, czy ukrywania.  Nawet w tej najintymniejszej sferze jesteśmy uciszane. I mogłabym tak dalej opowiadać o tej książce. A to też nie tylko ze względu na fabułę, ale bardzo realistyczne bohaterki, które są nami, są naszym głosem. W każdej z nich znajdziesz coś wspólnego, co Cię z którąś z nich łączy. I choć ta książka jest jakoby takim manifestem i cichym krzykiem o pomoc, cieszę się, że ujrzała światło dzienne. Może pomoże to wielu kobietom, dziewczyną, które zostały skrzywdzone. Nie bójcie się krzyczeć, to nie wy jesteście winne. Dawno mnie tak książka nie poruszyła, nie skłoniła do takich na prawdę głębokich przemyśleń. Koniecznie musisz ją schrupać.

KOMU POLECAM?  Wszystkim dojrzewającym jak i dorosłym ludziom

Za egzemplarz i tak fenomenalną historię, która zawróciła mi w głowie i zamieszkała w niej na dłuższy czas dziękuję serdecznie wydawnictwu :