BEZMIAR CIERPIENIA - MÓJ PATRONAT

Tytuł:Bezmiar cierpienia
Autor:  Adrianna Rak
Ilość stron:
Wydawnictwo: WasPos
Okładka:  miękka
SŁOWA KLUCZE: przyjaźń, cierpienie, depresja, samotność, zdrada, rodzicielstwo


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

 Dwudziestojednoletnia Izabela właśnie zakończyła trudny związek, do czego skłoniła ją niewierność ukochanego. Dziewczyna jest załamana, ale z pomocą najbliższych staje na nogi i postanawia opuścić swój malowniczy Gdańsk, by wyjechać do Łeby, gdzie ma zacząć sezonową pracę.

Adam to dwudziestoletni, niezwykle dojrzały, ale też pogubiony chłopak, który z powodu ciężkiej sytuacji życiowej musi podejmować się każdej pracy. Wyjazd do Łeby i opuszczenie swojego dwuletniego synka to dla niego konieczność. Chłopak żyje z dnia na dzień, bo doskonale zdaje sobie sprawę z tego, w jak beznadziejnej sytuacji się znalazł.

Ta dwójka poharatanych przez los młodych ludzi poznaje się przypadkiem w restauracji, w której pracuje Adam. Już od pierwszych chwil nawiązują ze sobą niezwykłą więź, która przetrwa wiele przeciwności losu… Czy jednak przyjaźń wystarczy, by zapobiec temu, co podpowiadają myśli?




POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest w formacie A5 i jest bardzo miła w dotyku. Okładka jest matowa i utrzymana w kolorystyce brązów, fioletów, czerni. Kobieta na okładce wywołuje we mnie bardzo wiele emocji. Rozwiany włos, spuszczona głowa widzimy, że jest smutna. Cały ten obrazek wprowadza czytelnika w melancholijny nastrój. Mamy tutaj skrzydełka, oraz cudowne czarno-białe ilustracje przed każdym rozdziałem, który jest nazwany imieniem danego bohatera. Czcionka jest bardzo przyjemna dla oka, wręcz taka pogrubiona więc czyta się tę powieść bardzo dobrze. Kartki są normalnej grubości i są koloru beżowego. Całość wydania oceniam na: 5 +

OPINIA: Książka ,, Bezmiar cierpienia" to mój patronat. I nie ukrywam, że bardzo się cieszę mogąc promować tak genialną, mądrą, emocjonalną i wzruszającą powieść.  Co w niej jest tak wyjątkowego i pięknego ? Weź coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj.

Głównymi bohaterami tej powieści są Adam i Iza. I nie to nie jest kolejna historia miłosna, a cudowna opowieść o przyjaźni, która nie jest słodka jak landrynka, a prawdziwa, bolesna i trudna. I choć mówi się, ze nie istnieje przyjaźń damsko-męska, to ta historia właśnie temu zaprzecza, ukazując piękno tej wspaniałej więzi jeśli tylko będziemy ją odpowiednio pielęgnować, starać się i poświęcać swój czas.  No ale do rzeczy.

Adam to młody ojciec, który z wielu względów rozstał się ze swą ukochaną. jednak to nie zmienia w żaden sposób jego uczuć do syna, którego bardzo kocha. Jednak matka dziecka utrudnia mu spotkania i robi wszystko, by Adama usunąć z życia dziecka. Jakby tego było mało, to mężczyzna cały czas nie potrafi pogodzić się ze śmiercią i nie boję się tutaj już w tym momencie powiedzieć, że ewidentnie cierpi on na depresję. Jeśli dodamy do tego jeszcze jego samotność mamy już cały komplet jego tragicznej sytuacji. I w tym czarnym dla niego momencie pojawia się Iza. Dziewczyna, która po zawodzie miłosnym nie potrafi się pozbierać. Cierpi z powodu zdrady i nie potrafi odnaleźć się w nowej sytuacji. Po raz kolejny pojawia się motyw samotności i to co ona potrafi zrobić z człowiekiem. Niszczy od środka i zżera powolutku, będąc niewidzialnym zabójcą.  Zrozumienie i bliskość drugiego człowieka wydaje się być idealnym lekarstwem, czy aby na pewno?

I jak ja mam Cię przekonać o fenomenie tej książki nie zdradzając z fabuły za wiele?  Uwierz jest mi bardzo ciężko. Ważenie każdego słowa, hamowanie swojego zapędu.. nie jest łatwe. To historia, która mogłaby być  Twoją. Jest bardzo realistyczna i prawdziwa do bólu. Ukazuje prawdę, że czasem nie da się zatrzymać pewnej uruchomionej machiny. Czasem słowa to za mało by kogoś pocieszyć. Czasem nie zauważamy, że czyjś smutek to nie wynik chwilowej porażki, a głęboki ból, który ukrywamy przed resztą świata. Czasem nie da się skleić rozbitego wazonu.. czasem drobne elementy wskakują zbyt późno na swe miejsca. Czasem zagonieni, zajęci własnymi problemami nie zauważamy, że tuż obok z nas rozgrywa się dramat wewnętrzny. Bagatelizujemy pewne sygnały, symptomy z nadzieją, że to przejdą, znikną. Jednak nie zawsze tak jest...

Co najbardziej urzekło mnie w tej książce? To już wspomniany motyw przyjaźni. Dawno nie czytałam powieści, gdzie dwójkę głównych bohaterów nie połączyłaby miłość. Ten zabieg bardzo mi się spodobał, pokazując jak już wcześniej wspomniałam, że przyjaźń damsko- męska jest możliwa.Motyw depresji jest tu fenomenalnie zarysowany, bardzo realistycznie i emocjonalnie. Zdrada jak i utrudnianie widzeń z dzieckiem to kolejne bardzo ważne problemy poruszone w tej powieści. Ukazują bowiem one nie tylko to w jaki sposób wpływają one na naszą psychikę, ale i jaką potrafią mieć one moc niszczycielską.Wszystkie te emocje, które dusimy w sobie są niczym trucizna, która powoli wykańcza nas od środka przy tym prowadząc nas do wyobcowania- samotności. Jest jeszcze jeden motyw, bardzo ważny i silny, lecz niech on pozostanie tajemnicą do odkrycia. Ta powieść chwyciła mnie mocno za serce, wycisnęła wiele łez, a zakończenie.. jakby tego było mało przyprawiło mnie o gęsią skórę na całym ciele. Jakby powiedział Yoda: Jest moc silna w książce tej.


CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Bezmiar cierpienia" to bardzo emocjonalna, a przy tym do bólu prawdziwa książka. Jest tak pyszna niczym gorąca gorzka czekolada z bitą śmietaną. Bardzo aromatyczna, że zostaje nam jej smak na języku, na bardzo długo, a w połączeniu z lekką formą bitej śmietany tworzy duet idealny. Im dłużej jej kosztowałam tym silnej odczuwałam nie tylko smak, ale i przyjemność z jej czytania.  Powieść ta jest bardzo naładowana różnymi uczuciami, które nas zalewają i nie opuszczają do ostatniej kropelki strony. Poruszone problemy depresji, samotności, zdrady, utrudnionego kontaktu z dzieckiem są tak opisane w tej książce realistycznie, że czapki z głów. Bohaterowie nie są wyidealizowani, a bardzo realistyczni do tego stopnia, że mogłabym powiedzieć: Hej to historia mojej koleżanki / kolegi.  Ta powieść nie jest wesoła. Skłania czytelnika do refleksji nad życiem, empatią i tzw cichym krzykiem. Krzykiem bólu, który kryje się za fałszywym uśmiechem i pozornym szczęściem. Degustowałam ten gorący i aromatyczny czekoladowy napój bardzo długo. Płakałam. Współczułam. Cierpiałam z bohaterami.  Autorka w tej książce podzieliła się z nami bardzo osobistą historią. I czuć to w każdym słowie. Jest to jakoby spowiedź przyjaciela, który w ten sposób chce się odwdzięczyć za każdą spędzoną wspaniałą chwilę. Ta powieść uczy jednego: doceniajmy drugiego człowieka za jego życia. Dziękujmy i mówmy naszym najbliższym jak wiele dla nas znaczą, bo POTEM może być za późno. Nie bagatelizujmy sygnałów, jakie wysyła nam drugi człowiek. Czasem słowo to za mało. Z doświadczenia wiem, że mocny przytulas i stwierdzenie: ,,Cieszę się, że jesteś".  mogą zdziałać o wiele więcej niż nam się wydaje. Depresja to choroba, która niczym kameleon potrafi tak doskonale się wtopić w otoczenie, że nie jesteśmy w stanie go znaleźć na pierwszy rzut oka. I niestety dotyka ona nawet dzieci.Nie mogę przestać myśleć o tej książce i gadać, taka jest znakomita. Te arcydzieło trzeba skosztować i choć będziesz płakać i pewnie mnie przeklinać, że Cię na nią skusiłam, a autorkę za to, że ją stworzyła - warta jest każdej łzy, nieprzespanej nocy, zepsutego makijażu, potarganych włosów i wszystkich emocji jakie u Ciebie wywoła. Zaufaj mi to piękna historia opowiadająca o bezkresnym cierpieniu, które  może kiedyś  ( oby nie ) dopadnie każdego z nas.....

KOMU POLECAM? Wszystkim


❤️ Dziękuję Adrianno, że mogę być takim malutkim wzorkiem tego wspaniałego twórczego tortu. Ta książka to arcydzieło- jest wspaniała, piękna, a przede wszystkim prawdziwa. I choć myślałam, że już nie będę płakać to i tak pisząc tę recenzję rozkleiłam się ponownie- chyba jesteś moją literacką ,, Królową Łez", bo potrafisz ze mnie każdą wycisnąć na zawołanie ;)  Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję, że zaprosiłaś mnie do tej wspaniałej, aczkolwiek bolesnej przygody.    Za egzemplarz dziękuję również wydawnictwu❤️ :