KIEDY MNIE ZOBACZYŁEŚ

Tytuł:Kiedy mnie zobaczyłeś
Autor:  J.D Russo
Ilość stron:210
Wydawnictwo: Novae Res
Okładka:  miękka
SŁOWA KLUCZE: miłość, przyjaźń, niewidomy, niepełnosprawność, tajemnice, młodzież, depresja


KRÓTKA FABUŁKA: czyli z czym to się je?

Kiedy oczami są uczucia, można zobaczyć niewidzialne.
Chłopak Gabrysi ulega wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego traci wzrok. Dziewczyna musi zdecydować, czy zostać z próbującym odnaleźć się w nowej rzeczywistości Kubą, czy wyjechać do Paryża na miesięczny staż, o którym od dawna marzy. Nie chce zostawiać chłopaka w takiej chwili, ale wie też, że ta okazja już się nie powtórzy. Wtedy siostra bliźniaczka wpada na pewien pomysł…
POD LUPĄ: Zacznę od wizualnej strony, czyli lupa w dłoń i do dzieła !

Książka jest standardowego wymiaru A5. Ma matową okładkę, ale nie zostawia żadnych odcisków. Wykonana jest z grubszego materiału więc też szybko się nie zniszczy. Utrzymana jest w kolorystyce takiego ala złota, czerni, brązów. Dziewczyna na okładce widać, że cierpi, co już przykuwa wzrok. Czcionka jest przyjemna dla oka, a to jest ważne. Kartki są grubsze, beżowe. Cała powieść jest cieniutka więc można ja zabrać ze sobą w podróż, bo nie zajmie dużo miejsca. Rozdziały są ponumerowane. Całość wydania oceniam na : 4+

OPINIA- czyli jak ona smakuje ?


Książka ,,  Kiedy mnie zobaczyłeś" porusza bardzo jak dla mnie ciekawy temat, miłości do osoby niepełnosprawnej. Zawsze darzę ogromnym szacunkiem takie osoby, które nie patrzą oczami, a sercem. Tym bardziej byłam ciekawa tej historii, gdzie młoda dziewczyna zakochuje się w niewidomym chłopaku. Czy ta powieść potrafi wzruszyć? Wywołać zadumę? Jeśli Cię zaciekawiłam to weź sobie coś do picia, jedzenia, siadaj i słuchaj co mam Ci do opowiedzenia.

Główną bohaterką jest Alicja. To typowo agresywna cicha myszka, która nie odezwie się, ale w myślach bluźni na każdego. Znasz ten typ prawda. Jakby tego było mało ma siostrę bliźniaczkę, która jest przebojowa, energiczna i ma przystojnego chłopaka. Kiedy ten ulega wypadkowi i traci wzrok ta ewidentnie nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. I powiedzmy sobie szczerze: nie dziwie się jej. Nastolatka, która dopiero wchodzi w świat dorosłych ma ochotę zabawić się, wyszumieć. I choć kochała chłopaka to gdzieś ją to wszystko przerosło, dlatego Gabrysia, bo o niej mowa postanawia wyjechać na miesięczny staż. Chce sobie to poukładać w głowie. Wiemy jak to jest z nastoletnią miłością. Jednak gdzieś czuje wewnętrznie, że porzucenie chłopaka w takim momencie będzie okrutne, dlatego prosi Alicję, by ta ją zastąpiła. No przecież się nie zorientuje, bo nie widzi stawia taką tezę dziewczyna.

I tak dochodzimy do momentu poznania Kuby. To chłopak, który miał w życiu cel, a jedno zdarzenie przekreśliło cały plan. Widzimy go w momencie depresji. Zamknięty w sobie, odrzuca świat. Buntuje się na wszystko i wszystkich, bo ma żal do świata. I tak  widzimy jak Kuba musi uczyć się wszystkiego od nowa, a jego dziewczyna Gabrysia/ Alicja pomaga mu w tym odkrywaniu nowej rzeczywistości. Czytelnik widzi jak stara się na nowo ,, pokochać" , bo wie, że ten związek nie ma racji bytu, ze względu na jego niepełnosprawność.

Powiem tak chyba po raz pierwszy bardziej polubiłam męskiego bohatera niż bohaterkę.  Myślę, że to dlatego iż jej uczucie do niego nie jest rzeczywiste. Mówi się, że zakazany owoc bardzo kusi i tak też było w tym wypadku. Alicja wie, że to chłopak jej siostry więc tym bardziej ciągnie ją do niego. Jej miłość opiera się na platonizmie i tym, że może z kimś porozmawiać. Kurczę gdyby każdy z nas tak podchodził do życia, ze ktoś z nami gada to ile byśmy razy mieli złamane serce? I ok wiem, że mamy do czynienia z nastolatkami, bo i też do tej grypy wiekowej jest skierowana ta książka. Tym bardziej boli mnie, że tak piękny problem, został spłycony do tak kuriozalnych wartości. Owszem dziewczyna go kocha, o czym świadczą jej czyny, oddanie i zaangażowanie. Jednak o wiele prawdziwsze wydają się uczucia Kuby niż jej. Jest mądrzejszy i podchodzi do wszystkiego z dystansu.

Wspomniałam, że mamy tutaj poruszony piękny problem związku z osobą niepełnosprawną.  Zawsze rozczula mnie taki taki widok, bo widać, że to czyste, głębokie uczucie, które nie opiera się tylko na platonicznym aspekcie. Ich poświęcenie, oddanie drugiej osobie zasługuje na ogromne medale.  Sprawny fizycznie oddaje się w całości w ręce niepełnosprawnego, by ten nim kierował, opierał się na nim i by miał siłę do życia. To co muszę przyznać autorka pięknie ukazała ową relację opieki, bycia opoką dla tej drugiej osoby. Jednak szkoda, że nie zostało to w jakiś sposób bardziej pogłębione.Momentami infantylność bohaterki i jej zachowanie było nieadekwatne do całej sytuacji. Czytając tę powieść normalnie nuciłam sobie piosenkę ,, I see you" z filmu Avatar, która tak mi się wpasowała w całą fabułę i oddaje to co autorka chciała przekazać młodym ludziom. Miłość nie ma granic, ma po prostu inne światy, czasem o wiele bardziej barwne i piękne niż nasz. Od ciebie zależy czy chcesz je poznać....




CZY WARTO SCHRUPAĆ?- czyli podsumowanie :

,, Kiedy mnie zobaczyłeś" może nie jest idealną powieścią, bowiem ma sporo mankamentów, jednak mimo tego podobała mi się. To tak jakby jeść jogurt naturalny z płatkami śniadaniowymi. Owym jogurtem są bohaterowie, którzy potrafią zirytować mam tu na myśli Alicję, Gabrysię swoim zachowaniem. jednak kreacja Kuby jest znakomita. Autorka pięknie oddała świat nastolatka, który nagle stracił wzrok. Podejście psychologiczne i ukazanie każdej z faz na jego przykładzie uważam za bardzo udane i choćby dla niego warto sięgnąć po tę książkę. Płatkami śniadaniowymi jest owy problem miłości, a właściwie związku z osobą niepełnosprawną. Od obojga wymaga to wiele siły, cierpliwości, zaufania i wspomnianej już miłości. Pięknie ukazana po raz kolejny relacja oczami Kuby, bowiem Alicja jak dla mnie w tej kwestii kieruje się całkiem innymi wartościami. I oczywiście potrafi pomóc chłopakowi, jest genialnym dla niego lekarstwem, jednak jej miłość co do niego jest jak dla mnie sztuczna. Do całej tej przekąski mogłabym dorzucić świeże maliny jakim są właśnie owe już wyżej przytoczone przeze mnie aspekty psychologiczne. Dodają całości realizmu i powagi. Jednak zabrakło mi takich głębszych przemyśleń, może i ukazanie jeszcze w inny sposób owej relacji, ciężkiej, ale pięknej. Nie mniej jednak mimo owych tam minusików i tak polecam przeczytać i skosztować tę książkę. W szczególności, że jest to pierwszy tom więc wiele może się później jeszcze wydarzyć i zmienić.

KOMU POLECAM? Osobom lubiącym lekką lecz wartościową lekturę

Za egzemplarz i miłe spędzony czas dziękuję wydawnictwu :